[ad_1]
جزئیات
یادبود سالانه برای رویداد میهنی REKSHEPI 07.01.1947 – 19.01.2020
فعالیت میهنی و خلاقیت ادبی
Sabit Rexhepi زندانی سیاسی برای امر ملی بود ، در بسیاری از گروه ها و جنبش ها عضو بود ، در هر تماس و نیازی فعال بود و میهن جنبش ، خانواده و خانه اش را در اختیار داشت.
Sabit Rexhepi در 7 ژانویه 1947 در Skifterai ، Viti ، کوزوو متولد شد. وی از مدرسه ابتدایی در Skifteraj e Viti ، مدرسه متوسطه در گیلان در صنعت نساجی و همچنین تحصیلات عالی – دبیرستان نساجی در لسکوواچ فارغ التحصیل شد. وی به عنوان مکانیک ماشین و بعداً به عنوان سرپرست در کارخانه نساجی وقت در گیلان کار می کرد.
در 16 دسامبر 1981 ، سپس مقامات منصرف شد.
وی سپس توسط مقامات امنیتی ایالت دستگیر ، مدتها توسط بازپرس بازداشت و سرانجام توسط گروه GMLK به رهبری ناظمی هوجا در دادگاه محکوم شد. این گروه همچنین با یک اقدام وطن پرستانه متحد ، اعضای زیادی داشت که با آنها سابیت رژپی به یک کیفرخواست مشترک و علاوه بر فعالیت علیه دولت متهم شد.
Sabit Rexhepi به طور قطع هم فعال و هم عضو فعال این گروه در مبارزه ملی برای آزادی بود. Sabit Rexhepi در همه زمانها ، به طور فعال در همه اقدامات گروه و همچنین در خدمات و روحیه گروه و خود مردم ، با خانواده و خانه خود ، در آنجا شرکت می کرد ، جایی که در آن زمان بسیاری از فعالان غیرقانونی را پناه داد و بازداشت کرد ، بسیاری از آنها او حتی نمی دانست ، مگر با لقب یا نام های نمادین.
در هر زمان و با همه نیازها و خواسته های گروه ، Sabit Rexhepi در محل کار خود بود و به هر تماس و درخواست نیاز به ملت و میهن پاسخ می داد. همه اینها توسط کل خانواده و برادران و همچنین دوستان ، دوستان و همسایگان پشتیبانی می شد ، زیرا خود شخص نمی توانست کار مفیدی انجام دهد. در طول زندگی حرفه ای خود ، همسر فرزانه و با وقار خود به او کمک و پشتیبانی می کرد ، وی بدون اینکه هرگز چیزی بگوید ، در همه کارها به او کمک می کرد!
پس از تحقیقات طولانی و دشوار ، سرانجام به شش سال زندان محکوم شد. بخشی از زندان او را در زندان شهرستان گیلان ، بخشی را در زندان منطقه سارایوو و بخشی را در زندان-تعزیرات ، به عنوان زندان ادامه داد زندان ، در یک نوع زندان کمی بازتر رنج می برد. این خانه زندان در Foke بود که بیمارستان زندان نیز بود.
وی حتی پس از آزادی از زندان فعالیت خود را احساس یا ترک نکرد ، اما در عوض به جنبش و سازماندهی و تجدید ساختار فعالان سیاسی و سایر افراد در خدمات مدنی ، ایالتی و ملی در اقدامات موازی دولت آلبانی علیه او بازگشت. . از دولت صربستان ، و کمک به جمع آوری کمکهای مالی و مدیریت آنها به نفع اکثریت قریب به اتفاق افرادی که به شدت ممنوع و از همه اقشار جامعه حذف شدند تا به طور کامل از کشور اخراج شوند.
در سال 1988 ، یک کارزاری سیاسی برای تحکیم سیاسی دولت صربستان در کوزوو انجام شد ، که در آن مبارزات تغییرات قانون اساسی بود که به گفته آغاز کنندگان این کمپین ، به نفع همه بود. این کارزار در زمانی انجام شد که رژیم صربستان در حال آماده سازی برای اجرای اقدامات آزار و اذیت مشترک آلبانیایی های کوزوو بود. این “مناظره عمومی” نامیده می شد ، که در آن زمان سخنان نرم و شیرین دولت صربستان بود و در کار دولت یوگسلاوی-صربستان ، که وابسته به دولت صربستان بودند ، که از یک استاندارد ، امنیت مادی و حرفه ای برخوردار بودند ، در آن زمان بسیاری از آلبانیایی ها به آنها کمک می کردند.
این بحث عمومی با شهروندان مبارزات اتحادیه سوسیالیست در آن زمان بود ، بدنه اصلی قدرت سازی ، همانطور که بود. بحثی که در آن Sabit Rexhepi مطرح و مخالفت شد ، در جامعه دوم صورت گرفت و با “هفت نقطه” همراه بود ، در آن دولت صربستان خواستار تغییر شد ، اما طبق آن این تغییر برای همه – حتی آلبانیایی ها – خوب است. در واقع ، در این هفت نقطه ، تمام دولت خودمختار کوزوو ، هر چه بود ، و هر چه بود ، که در دوران یوگسلاوی به ارث رسیده بود ، متمرکز شده بودند ، به عنوان یک جامعه از مردم برابر و آزاد.
این هفت نکته در قانون اساسی 1974 بود که مدام مورد انتقاد دولت صربستان بود و از نظر آنها آزار دهنده بود ، زیرا این دولت های صربستان طرفدار لغو کلیه حقوق آلبانیایی ها و اخراج کامل فیزیکی از کوزوو بودند و این قانون اساسی گسترش یافت حقوق سیاسی و وجودی آلبانیایی ها در کوزوو حتی بیش از آنکه خودمختاری تا آن زمان وجود داشته باشد ، که باعث شد کوزوو به جمهوری های دیگر که در آن زمان بخشی از کشور یوگسلاوی بودند نزدیکتر شود.
در اواسط این کارزار ، وقتی افراد کمی در کوزوو بیرون آمدند و علناً مخالفت کردند ، زیرا مجازات های اعمال شده توسط دولت صربستان وحشتناک بود ، Sabit Rexhepi در انظار عمومی ظاهر شد و با چنین اقدامات ضد مردمی مخالفت و انتقاد کرد و چنین اقداماتی را افشا و محکوم کرد. . توسط دولت صربستان و بسیاری از آلبانیایی ها هنگام انتقال به خدمات صربستان ، از طریق یوگسلاوی سابق ، مورد حیله گری قرار گرفت. بلافاصله پس از پایان بحث ، Sabit Rexhepi توسط پلیس امنیت مخفی صربستان دستگیر شد ، بدرفتاری کرد و به 1 ماه زندان محکوم شد …
در آن زمان ، در طی سالهای اسارت ویژه 1989-1999 ، پدر سبیت رژپی هماهنگ كننده نظارت بر گیلان در نظارت و نظارت بر حركت نیروهای صربستان در زمین و جمع آوری اطلاعات از انواع و نیازهای دولت موازی آلبانی بود. . در عوض ، همانطور که در آن زمان نامیده می شد.
پس از جستجوی فعال امنیت دولتی صربستان برای دستگیری بازپرس ، Sabit Rexhepi مجبور شد برای نجات جان خود به هر قیمتی کوزوو را ترک کند ، زیرا او همچنین در لیست تصفیه رژیم صربستان قرار داشت. او آن زمان را در آلمان گذراند ، جایی که در اردوگاه های پناهجویان پناهنده شد ، جایی که پناهندگان آلبانیایی وجود داشت – بلکه افرادی از سراسر جهان ، که در بحران جنگ و ویرانی یافت می شوند ، همانطور که در مورد مجرمان در سراسر جهان اتفاق می افتد.
زندگی در این اردوگاه برای آموزش و به دست آوردن تجربه و همچنین سازگاری و سازماندهی مجدد فعالیت ها برای میهن است. در كمپه ، اما همچنین تأثیری بی نظیر در رفاه مدیران محلی آلمان گذاشت ، زیرا او و باكا سابیت پلی برای ارتباط و همكاری ، در هماهنگی كمك و حمایت از پناهندگان ، در آموزش آنها از طریق وسایل اجتماعی محلی و در سازمان ایجاد كردند. اقدامات در اردوگاه ها برای زندگی در این اردوگاه ها تا خروج و همچنین برای حفظ نظم و امنیت در داخل. در این مادربزرگ سابیت یک افتخار پیشرو در میان پناهندگان داشت ، که در هر صورت با او مشورت کرد و دستورالعمل های او را دریافت کرد …
پس از مدتی ، کاملاً ناراضی از اوضاع اردوگاه ها ، Sabit Rexhepi در یکی از مکالمات تلفنی با میهن پرست Nazmi Hodja تصمیم به بازگشت به آلبانی گرفت ، زیرا در آن زمان Nazmi Hodja کارخانه تولید Weisapun در Rogozina-Albania و غیره داشت. به آلبانی بازگشت و در این کارخانه شروع به کار کرد. وی تا دسامبر 1999 ، هنگامی که به کوزوو بازگشت ، بیش از پنج سال در آنجا کار کرد.
Sabit Rexhepi در اواخر سال 2007 در گیلان ، توسط اداره شهرداری استخدام شد ، جایی که وی تا زمان بازنشستگی در آنجا کار می کرد. در این بین ، جوایز و تشکرها ، افتخارات و تشکرهای زیادی به وی اعطا شده است که اعضای خانواده آنها را به یاد عمه صابی نگه می دارند و متعلق به همه ما ، دوستان و به ویژه انجمن زندانیان سیاسی سابق کوزوو ، شعبه گیلان است ، جایی که خاله سبیت وی همچنین بیش از دو دوره رئیس جمهور بود ، تا زمانی که زنده بود.
فعالیت ادبی
باکا Sabit Rexhepi همچنین یک فعال ادبی و هنری بود و در بسیاری از باشگاه ها و انجمن های فعالیت های ادبی و هنری در شهر و اطراف آن ، بلکه در کوزوو و سایر نقاط عضو بود. باکا سابیت از همه سرزمین های آلبانی شناخته شده بود و زندگی او مملو از دوستانی بود که به او اجازه نمی دادند تمام وقت با خودش معامله کند ، توسط شرکت تمام وقت با آنها بود.
آثار ادبی:
برای جمهوری 1 ، کرونیکل
برای جمهوری 2 ، وقایع نگاری
نان سرزمین ما ، شعر
همچنین تعدادی نسخه خطی با ضرب المثل ها و تصانیف در انتظار چاپ است.
این یک مورد نادر است که انتشارات او برای مدت کوتاهی توزیع و به فروش می رسد و پدر ثابت رجپی چندین بار که زنده بود ، بار دیگر منتشر کرد. به نظر بسیاری از افرادی که کتابهای وی را نشان داده و نشان می دهند ، دلیل مطالبات زیاد ، زبان آزاد بشر و دوست داشتنی در طول داستان در کتابها ، و همچنین صداقت و وفاداری به نوشتن ، با فرهنگ مسئولیت پذیری بالا است.
او یک بار گفت: “اگر مادرم از اقدامات من خبر داشت ، هرگز اجازه نمی داد که با آنها برخورد کنم ، زیرا هیچ مادری وجود ندارد که به فرزند خود بگوید:” برو دختر ، به زندان ، به زندان برو یا به جنگ برو ، آیا می میری؟ ” !! “… هرکسی برای خودش تصمیم می گیرد ، برای زندگی خودش تصمیم می گیرد ، اما والدین این قدرت را ندارد که به فرزندش بگوید زندگی اش را بیهوده پایان دهد!”
باکا Sabit Rexhepi در 19 ژانویه 2020 درگذشت.
این جشن سالگرد تا جایی که ممکن است برای همه ما که در زمان حیات با او بودیم و آنها را می شناسیم ، باشد!
Sabit Rexhepi به عنوان یک پدر ، به ملت ما کمک کرد تا در سال 1999 از دیوار اسارت عبور کنند و جان خود را تا آخر بگذارند.
نسل هزاره چنین بود و اینها برای همیشه در حافظه ملت باقی می مانند.
جلال
کلون ShBPK
جیلان
[ad_2]